اسناد قراردادی اغلب حاوی بندهای هم‌پوشان یا متناقض هستند که می‌توانند منجر به اختلافات، تأخیرها و مذاکرات دوباره پرهزینه شوند. این مقاله توضیح می‌دهد که چگونه هوش مصنوعی مولد، همراه با پردازش زبان طبیعی و تکنیک‌های گراف دانش، می‌تواند به‌صورت خودکار تضادهای بندها را شناسایی کرده، اثر آنها را ارزیابی و راه‌حل‌های دقیق پیشنهاد کند—به تیم‌های حقوقی امکان می‌دهد قراردادهای تمیز و قابل اجرا را در مقیاس بزرگ حفظ کنند.