این راهنما توضیح میدهد چگونه هوش مصنوعی میتواند بهصورت خودکار امتیاز ریسک را به الگوهای قرارداد اختصاص دهد، به تیمهای حقوقی کمک کند تا بر بندهای با اثرگذاری بالا تمرکز کنند، دورههای بازبینی را کاهش دهند و مطابق با مقررات جهانی بمانند. موضوعاتی مانند آمادهسازی داده، انتخاب مدل، ادغام با پلتفرمهای امضای الکترونیک و گامهای عملی پیادهسازی برای کسبوکارهای هر مقیاسی را پوشش میدهد.
بخشهای حقوقی اغلب باید با دهها قالب قرارداد که به مرور زمان تغییر میکنند، سروکار داشته باشند. بدون رویکردی سیستماتیک، تیمها با ابهام در نسخهها، شکافهای تطبیقی و تکرار کار مواجه میشوند. این مقاله نشان میدهد چطور یک کتابخانه قالب قراردادهای متمرکز و مبتنی بر گیت بسازید، آن را با جریانهای کاری خودکار یکپارچه کنید و دسترسی مبتنی بر نقش را اعمال کنید — همه اینها در حالی که فرآیند برای کاربران غیر فنی نیز ساده بماند.