این مقاله به مفهوم گراف دانش قرارداد می‌پردازد، توضیح می‌دهد چگونه تکنیک‌های مدرن هوش مصنوعی همچون مدل‌های زبانی بزرگ و پردازش زبان طبیعی می‌توانند میلیون‌ها بند را جذب و به‌هم‌پیوسته کنند، و مراحل عملی ساخت، استقرار و مقیاس‌پذیری گرافی را نشان می‌دهد که تحلیل ریسک حقوقی، نظارت بر تطبیق و تصمیم‌گیری استراتژیک را در سازمان‌های بزرگ تقویت می‌کند.

این مقاله به رویکرد نوآورانه‌ای مبتنی بر هوش مصنوعی می‌پردازد که زمان‌بندی و تأثیر مالی تعهدات قراردادی را پیش‌بینی می‌کند. با تبدیل داده‌های بندهای قرارداد به پیش‌بینی‌های عملیاتی جریان نقدی، تیم‌های حقوقی، مالی و عملیاتی می‌توانند از تعهدات ناگهانی جلوگیری کنند، سرمایه در گردش را بهینه‌سازی کنند و برنامه‌ریزی منابع را با دینامیک‌های واقعی قرارداد هماهنگ سازند.